Jaki morał płynie z reportaży Michniewicza?
Twórca ekscytujących reportaży, dziennikarz i podróżnik Tomasz Michniewicz jest laureatem wielu nagród. Podziwiany i szanowany. Pochyla się nad tematami, którymi nikt się nie zajmuje. Jest ciekawy świata, w swoich podróżach poznaje wiele osób.
Do najsłynniejszych jego opracowań należą: „Swoją drogą”, „Gorączka. W świecie poszukiwaczy skarbów”, „Samsara. Na drogach, których nie ma”, „Świat równoległy”, „Chrobot. Życie najzwyklejszych ludzi świata”. Prowadził program telewizyjny „Inny świat” oraz audycję radiową „Mapa świata”. Jest śmiały, zdecydowany i nieustraszony.
Czym zajmuje się Tomasz Michniewicz?
Kiedy podejmuje się konkretnej wyprawy, nie patrzy wstecz. Jeżeli rzekło się A, należy powiedzieć B.
Michniewicz doprowadził do zniszczenia gangu zajmującego się przemytem kości słoniowej z pogranicza Kongo i Zambii. Przebiegle przechytrzył tamtejszych kłusowników, oferując im chęć zakupu towaru, którym handlowali (z reportażu „Gorączka. W świecie poszukiwaczy skarbów”). Zajął się sprawą Johannesburga, miasta w Afryce, w którym panuje największa przestępczość na świecie – rocznie 1300 morderstw! Napaści z bronią w ręku, kradzieże bądź gwałty są na porządku dziennym i co gorsza, nikogo już nie zadziwiają (z reportażu „Świat równoległy”).
Tomek, jako jedyny reprezentant z Polski wszedł do jednego z najgorszych więzień w Stanach Zjednoczonych, w Kalifornii – San Quentin – zupełnie bez obstawy oraz zaplecza. Monitorował z bliska życie więźniów skazanych za największe przestępstwa na tle seksualnym oraz więźniów, którzy są dowódcami dużych gangów narkotykowych. Szczegółowo przyglądał się, jak wygląda resocjalizacja ulokowanych tam osób (z reportażu „Świat równoległy”).
Jakie tematy są poruszane w reportażach Michniewicza?
Niektóre wędrówki Tomka Michniewicza budzą sporo kontrowersji. W końcu dziennikarz udawał się do miejsc nieprzyjaznych białemu człowiekowi, chciał wbić się w kulturę kompletnie różną od swojej, jak również zidentyfikować naturę miejsca, nie negując ani nie pochwalając zachowań lokalnej społeczności.
Zdarzały się przypadki, że reporter bił się z myślami – wtrącić się? Sprzeciwić się? Dać upust emocjom i narazić się na gniew tubylców? Tego typu wydarzenie miało miejsce w rezerwacie Imire, w Zimbabwe, gdzie reporter spotkał się z sadystycznym zachowaniem kłusowników, okaleczających nosorożce z (ponoć) kosztownych kłów, by handlować nimi w przyszłości dla zysku. Zwierzęta są w wielu przypadkach mordowane, przestępcy nie cofną się nawet przed zlikwidowaniem opiekunów, jeżeli ci staną w obronie zwierząt.
Innym razem chodziło o „służbę” słoni, które w barbarzyński sposób uczy się za pomocą prądu i ognia, by transportowały turystów na swoich grzbietach. Słonie są bite i maltretowane, by ich posiadacze mogli zarabiać na odwiedzających. O tym nie mówi się bez skrępowania, albowiem my widzimy wyłącznie ładny niecodzienny obrazek z przejażdżką na słoniu pośród zieleni.
Tomek Michniewicz uzmysławia, że na nieszczęście przyczyniamy się do cierpienia zwierząt, korzystając z miejscowych „atrakcji”. Interes rozkwita, bo chcemy obserwować tresowane zwierzęta w klatkach oraz pokazy jadowitych węży, które są uprzednio szprycowane narkotykami, aby pokaz był interesujący.
Przesłanie płynące z podróży Tomasza Michniewicza
Tomek przekazuje nam potrzebne i nieocenione wiadomości. Jest naszym przewodnikiem po nieznanym świecie. Powraca ze swoich wypraw z dużą dawką informacji na tematy poważne i niejasne. Informuje nas, co możemy zrobić jako zwykli ludzie i czego mamy unikać. Przestrzega nas przed nieumyślnym z braku wiedzy, finansowaniem szkodliwych i śmiertelnych przedsięwzięć. Uzewnętrznia to, czego inni się boją, mówiąc o tym głośno i wyraźnie.
